تهویه سالن همایش و اجتماعات

سالن همایش و اجتماعات به دلیل ابعاد وسیع و نرخ تهویه زیاد موردنیاز درآنها، معمولا از هوارسان های تک زونه (Single-Zone) یا سیستم های هوای حجم متغیر با.٪100 هوای تازه برای تهویه فضای داخل سالن آنها استفاده میشود. اگرچه به کارگیری سیستم های دو کانالی یا چند زونه (Multi-Zone) یا سیستم های گرمایش مجدد نیز با راندمان کاری پایین تر می تواند موردتوجه قرار گیرد، با این وجود در این سالن ها عموما” از دستگاههای هواساز جداگانه ای برای تهویه هر زون استفاده می شود.

در تاسیسات و فضاهای بزرگتر، برای ورودی ها و راهروهای اصلی اطراف محل نشستن افراد، زون های مستقل در نظر گرفته میشود. گرمایش تشعشعی با شدت کم اغلب یک گزینه کارآمد به شمار می آید. در برخی اتاق های سالن های همایش ها، میتوان از پارتیشن های کشویی یا تاشو برای مجزا کردن قسمتهای مختلف اتاق و تغییر کاربری هر یک از قسمتهای کوچکتر استفاده کرد، در این صورت کنترل هر زون مجزا بطور جداگانه بهترین گزینه است. در ساختمانهای بسیار بزرگ، به دلیل محدودیت در اندازه ساخت دستگاهها (هوارسان) و نیز به علت کنترل بهتر و ملاحظات صرفه جویی انرژی، گاهی برای تهویه یک فضا از چندین دستگاه هواساز در کنار یکدیگر استفاده میشود.

لایه بندی حرارتی هوای داخل

از آنجا که اکثر سالن های اجتماعات و برگزاری همایش های عمومی، دارای سقف های نسبتا بلندی هستند، ممکن است بخشی از گرمای محیط در نزدیکی سقف سالن و بالاتر از محل حضور افراد، از نظر حرارتی لایه لایه شوند و به این ترتیب بار اعمال شده به تجهیزات کاهش یابد. گرمای لامپ ها نیز می توانند لایه بندی حرارتی ایجاد کنند، این لایه بندی توسط بارهای غیر تشعشعی می تواند انجام گیرد (این بار تشعشعی در لامپهای فلورست حدود %50 و برای لامپ های رشته ای یا لامپ های بخار جیوه در حدود 65% می باشد).

همین طور تنها اثر تابشی بار گرمایی سقف و دیوارهای فوقانی سالن (در حدود 33%) نیز ممکن است به فضای اشغال شده توسط افراد برسد. لایه بندی حرارتی هوای داخل، تنها در مواقعی رخ می دهد که هوا در ارتفاعی به اندازه کافی پایین به گونه ای توزیع می شود که نمی تواند با هوای فوقانی خود مخلوط شود. در مقابل، لایه بندی هوا، میتواند در زمستان موجب افزایش بار گرمایی سالن در زمان هایی شود که حداقل تعداد افراد در داخل سالن حضور دارند. در چنین مواردی به کارگیری فن های سقفی، سیستم های هواساز یا سیستم های توزیع هوای از  بالا و  ازپایین، می تواند روش مناسبی برای کاهش لایه بندی هوا به شمار رود. بالکن ها هم ممکن است تحت تأثیر لایه بندی حرارتی هوا قرار بگیرند و باید به خوبی تهویه شوند.

سیستم توزیع هوا

از آنجا که در سالن های همایش و اجتماعات، افراد معمولا در کل مراسم در یک جا می نشینند، نمی توانند از کوران هوا فرار کنند؛ بنابراین توزیع مناسب هوا ضروری است. نرم افزار مدل سازی جریان هوا (CFD) میتواند در پیش بینی مناطقی که احتمالا با مشکل مواجه میشوند مفید واقع شود.

گرمایش در این اماکن به جز در ورودی ها یا در زمان گرم کردن اولیه سالن پیش از حضور افراد، به ندرت مشکل ساز می گردد. به طور کلی محل استقرار افراد در داخل سالن اغلب از لابی، راهروها و سایر قسمت های جانبی مجرا می باشد. برای سرمایش سالن، می توان هوا را از سمت فوقانی سالن جاییکه در آن هوای سرد باگرمای چراغ ها و حاضرین ترکیب می شود، به داخل سالن وارد کرد. دریچه های هوای برگشت نیز به توزیع هوا کمک می کنند. برای مثال، قرار دادن دریچه های هوای برگشت در زیر صندلی ها و یا در نزدیکی کف سالن اطراف محل نشستن می تواند نقش مؤثری در توزیع مناسب هوا با کمترین کوران داشته باشد. با این وجود، در صورت تجاوز کردن سرعت هوا از 275 فوت در دقیقه بر روی دریچه های برگشت هوا، علاوه بر ایجاد کوران، سروصدای آزاردهنده ای نیز می تواند ایجاد می شود.

به دلیل چیدمان این فضاها، گاهی لازم است تا دریچه های جت نازل هوای رفت با پرتاب هوای بین 50 تا 150 فوت (15 تا 45 متر) در دیوارهای جانبی نصب شود. برای زمانیکه دریچه هوای رفت در سقف قرار دارند،اگر دریچه های برگشت هوا در ارتفاع پایینی قرار داشته باشند، پرتاب جریان هوای رفت از کف برای توزیع هوا اهمیتی ندارد. استفاده از این روش در مکانهایی که میزان صدای ایجادشده در آنها اهمیت چندانی ندارد موفق بوده است، هر چند طراح باید به دقت به نازل های توزیع هوا را انتخاب کند.

به طور کلی سیستم های تهویه مطبوع باید بی صدا باشند؛ اما اگر لازم باشد هوا از دریچه های رفت تا مرکز محل نشستن افراد 30 فوت یا بیشتر حرکت کند و جابه جا شود، دستیابی به آن دشوار خواهد بود. از آنجایی که بیشتر اماکن مذهبی، سالن های سینما و تئاتر بسیار بزرگ اند، سرعت هوای خروجی از دریچه های دیواری باید زیاد باشد. این سرعت های بالا می توانند صدای زیادی برای کسانی که نزدیک دریچه ها نشسته اند ایجاد کند. ولی در صورتی که سیستم هوای برگشت هم بخشی از کار را انجام دهد، این مشکل برطرف می شود. هوای رفت باید از طریق دریچه های سقفی با بالاترین سرعت و نیز سطح صدای قابل قبول به داخل سالن تخلیه شود. اگر چه این سرعت اجازه نمیدهد هوای تهویه شده به همه صندلیها برسد، با این وجود دریچه های برگشت هوا در نزدیکی صندلیهایی که هوای تهویه نشده به آنها نمی رسد، نصب می شوند تا برای گرم یا خنک کردن حضار هوا به سمت آنها کشیده شود. به این ترتیب هوای رفت مانند پتو، روی صندلی ها را می پوشاند و به صورت یکنواخت از طریق دریچه های هوای برگشت زیر و کنار صندلیها مکیده میشود.

همواره باید مقدار مشخصی از هوای سالن از سقف محل نشستن افراد ترجیحا بالکن (اگر موجود باشد) بایستی تخلیه شود تا از محاصره شدن هوای گرم جلوگیری شود؛ چرا که در غیر این صورت تأثیر تشعشعی ایجاد و سبب ناراحتی و عدم آسایش می شود، علاوه بر این هزینه تهویه مطبوع سالن را هم افزایش می دهد. در مواردی که سقف سالن به محل استقرار حضار نزدیک است (مانند زیر بالکن ها و نیم طبقه ها)، به منظور جذب صدای ایجاد شده باید از صفحات طراحی شده جاذب صدا استفاده کرد.

در صورتی که مهندسی دقیقی در انتخاب دیفیوزرها به کار رفته باشد، جانمایی دریچه های سقفی معمولی با فاصله بیش از 30 فوت (10 متر) از همدیگر نتایج قابل قبولی در پی خواهد داشت. از آنجایی که حجم هوای در گردش، زیاد و ساختمان، بزرگ است، اغلب دیفیوزرهای با ظرفیت زیاد که صدا  زیادی دارند بکار گرفته می شوند. دریچه های خطی از نظر معماری قابل قبول تر هستند و اگر بطور صحیح انتخاب شوند به خوبی کار خواهند کرد. دمپرها نباید به عنوان تنها وسیله تنظیم فشار هوا در دریچه ها استفاده شوند؛ چون به خصوص در دریچه های بزرگ صدای  زیادی تولید می کنند.